«واشنگتن پست» روز یکشنبه گزارش داد دست‌کم سه هزار و ۱۰۴ کودک بومی آمریکا بین سال‌های ۱۸۲۸ و ۱۹۷۰ میلادی در مدارس شبانه‌روزیِ این کشور جان خود را از دست داده‌اند.
به گزارش ایسنا، روزنامه واشنگتن پست؛ مرگ و میر در مدارسی را که برای جذب اجباری کودکان بومی ایجاد شده بودند، این‌گونه توصیف کرد: فصل تاریکی در تاریخ آمریکا که مدت‌ها نادیده گرفته شده و عمدتاً بر آن سرپوش گذاشته شده است.
یکی از مقامات در این باره گفت: مدارس شبانه‌روزی مدارس نبودند، بلکه اردوگاه‌ زندانیان و اردوگاه‌های کار بودند.
نویسنده مقاله در این روزنامه آمریکایی می‌گوید بسیاری از کودکان با بیماری، سوءتغذیه، تصادفات و حتی بدرفتاری مواجه بودند که منجر به مرگ آنها شد.
روزنامه واشنگتن پست دریافت که بیش از ۸۰۰ کودک در نزدیکی محوطه مدرسه‌ها دفن شده‌اند و اجساد آنها هرگز به خانواده‌ها یا قبیله‌هایشان بازگردانده نشده است.
به گزارش آناتولی، دولت بایدن مدعی است اقداماتی را برای حمایت از کشورهای قبیله‌ای از جمله گسترش خودمختاری و حفاظت از اماکن مقدس به اجرا گذاشته است.
رئیس‌جمهور ایالات متحده در ماه اکتبر به این حادثه غم‌انگیز پرداخت و این جنایات را گناهی که روح ما را لکه‌دار می‌کند، توصیف کرد. هرچند وی به صدور یک عذرخواهی تاریخی برای جوامع بومی آمریکا بسنده کرد.
مورخان اظهار می‌کنند تعداد واقعی افراد کشته شده می‌تواند حتی بیشتر از این باشد، زیرا ثبت ضعیف سوابق و پنهان‌کاری عمدی، دامنه کامل این فاجعه را پنهان کرده است.
در همسایگی آمریکا یعنی در کانادا، جایی که نهادهای مشابه وجود داشت، یک کمیسیون دولتی این عمل را «نسل‌کشی فرهنگی» نامید و تخمین زد که بیش از چهار هزار کودک بومی در مدارس جان خود را از دست داده یا ناپدید شده‌اند.
به گزارش دویچه وله، در کانادا نیز از سال ۱۸۷۴ تقریبا ۱۵۰ هزار کودک از بومیان کانادا را از خانواده‌ و فرهنگشان جدا و به شبانه‌روزی‌های تحت سرپرستی کلیسا سپردند تا آنها را وادار به تطابق و همگرایی با جامعه اکثریت سفیدپوست کنند.
تحقیقات نشریه The Post همچنین تأثیر پایدار این مؤسسات را برجسته کرد زیرا بسیاری از جوامع بومی همچنان با فقر، نرخ بالای خودکشی و به حاشیه راندن سیستماتیک ناشی از این گذشته آسیب‌زا دست و پنجه نرم می‌کنند.
در مدارس شبانه‌روزی بومیان آمریکا، کودکان بومی با هدف ادغام در جامعه سفیدپوستان مهاجر مسیحی از خانواده‌هایشان جدا شدند. در این مدارس به طور مشخص به آنها زبان انگلیسی و آموزه‌های مسیحیت آموزش داده شد.
در مدارس شبانه‌روزی بومیان، کودکان از حرف زدن به زبان مادری خود منع شدند و گزارش‌های پرشماری از موارد بدرفتاری با کودکان وجود دارد.
دولت آمریکا برای دهه‌ها، به طور مستقیم، برخی از مدارس شبانه‌روزی بومیان را اداره کرده است. اداره برخی دیگر از مدارس بومیان بر عهده کلیساهای کاتولیک، پروتستان و سایر کلیساهایی بوده است که از محل بودجه‌های دولت فدرال و در چارچوب سیاست دولتی موسوم به «متمدن کردن بومیان» کار کرده‌اند.
در بیشتر موارد، برنامه‌های آموزشی این مدارس بر پایه مهارت‌های حرفه‌ای منسوخ و باورهای جنسیت‌زده استوار بود. برای مثال، دختران بومیان مجبور به تقویت مهارت‌های «خانه‌داری» و کارهای مشابه بودند.
گزارش تحقیقی مقام‌های دولتی آمریکا نشان می‌دهد که بسیاری از کودکان بومی این مدارس، دیگر هرگز خانواده‌های خود را ندیدند.